تاریخچه هتلداری

قبل از اروپا، آغاز فعالیت مهمان نوازی یا به عبارتی هتلداری به ۲۰۰۰ سال قبل برمی گردد. زمانی که کشاورزان در خاورمیانه به قصد داد و ستد تولیدات و محصولات خود، سفر می کردند. این مسافرت نیاز مند غذا، نوشیدنی و سرپناه بود و مقارن شد با تمدن امپراتوری روم و مصر که این نیاز را گسترش داد. فروپاشی امپراتوری روم باعث شد مسافران امنیت خود را در اماکن مقدس مسیحیان جستجو کنند و کلیساها مأمن مسافران جویای آب و غذا شود. دورهی رنسانس یعنی سال های ۱۶۰۰-۱۳۵۰ بعد از میلاد مسیح، شکل جدیدی از سفر و تجارت را به وجود آورد و کلیساها همچنان میزبانی مسافران را بر عهده داشتند. این امر عامل ظهور چهره ی تجاری بحث اقامت شد. بین سالهای ۱۸۰۰-۱۶۰۰ بعد از میلاد مسیح، ثروتمندان انگلیسی فرزندان ذکور خود را برای ادامه ی تحصیل به تورهای اروپایی ایتالیا و فرانسه می سپردند تا فرهنگ و هنر این کشورها را تجربه کنند و همین فرصتی شد برای ارائه ی خدمات مهمان نوازی برای قشر خاص جامعه آن زمان.

انقلاب صنعتی در نیمه ی قرن هجدهم در انگلستان، تحولات بسیاری در شیوه ی اجرای امور به وجود آورد؛ یعنی عصر اختراعات و توسعه ی موتور بخار. ظهور شبکه ی راه آهن در انگلستان در همان زمان نیاز به اقامت و ساختن هتل های داخل ترمینال را موجب شد. افزایش مسافرت در داخل و خارج انگلستان موجب ساختن هتل های مجلل شد. در فاصله ی دو جنگ جهانی اول و دوم، گسترش این صنعت متوقف شد تا این که در اواخر دهه ی ۱۹۵۰ و اوایل دهه ی ۱۹۶۰ عواملی چون افزایش درآمدها، بالارفتن سطح زندگی مردم، اوقات فراغت و عادت خرید خودرو باعث گسترش صنعت هتلداری شد. توسعهی حمل و نقل هوایی در دهه ی ۱۹۶۰ از عوامل رشد و توسعه ی صنعت هتلداری است که حاصل آن سهولت در دسترسی به هتل های تفریحی به خصوص در اسپانیا شد.

از آن جا که مسافران اولیه یا جنگجو بودند یا تاجر، هرجا می خواستند چادر می زدند، اما بازرگانان به دنبال تجارت ابزار، البسه، زیورآلات و چهار پایان در سرزمینهای جدید بودند. تقریبا مهمانخانه داری یکی از اولین مشاغل تجاری بود و هتلداری از اولین خدماتی بود که برای آن پول ردوبدل می شد. مهمانخانه های عصر قدیم تنها به ارائه ی یک تخت یا نیمکت در گوشه ای از یک اتاق یا اصطبل ختم میشد. مهمانان در اتاق های بلوکی بزرگ که هیچ بهداشت و خصوصیت خاصی در آن نبود، اقامت می کردند. اما مهمانخانه مکان سختی بود و مسافران گاهی در کنار اسبهاو چهارپایانشان شب را به صبح می رساندند؛ زیرا در آن زمان و حتی قرنها بعد، مردان و زنان مجبور بودند در یک اتاق و به همراه اسبها، مرغ و جوجه ها و بزها و گوسفندانشان اقامت کنند. بنابراین بهداشت اهمیت چندانی نداشت؛ همچنان تخت و اتاق با دیگر مسافران مشترک مورد استفاده قرار می گرفت.

از همان ابتدا نیز مهمانخانه ها و میخانه های اروپایی، جایی که بازرگانان و سربازان شبی را در آن جا به صبح می رساندند، برای قشر اعيان و اشراف مناسب نبود. بنابراین برای اقامت مسافران متمول، ساختمان های لوکس احداث شد و اتاق های خصوصی که بهداشت فردی در آنها به چشم می خورد و تمام امکانات آسایش در یک قصر اروپایی مهیا شد؛ این ساختمان های باشکوه جدید به نام عمارت و در زبان فرانسه به نام هتل معروف شد و قیمت های آن فراتر از چیزی بود که طبقه ی متوسط قادر به پرداخت آن باشند.

در آمریکا مهمانخانه ها بعد از مهمانخانه های اروپایی شکل گرفتند و مکان خواب میان دو یا تعداد بیشتری از مهمانان تقسیم می شد. اولین هتل امریکایی که City Hotel نام داشت، در سال ۱۷۹۴ در بندر نیویورک با جمعیتی حدودا ۳۰۰۰۰ نفر افتتاح شد. در ۱۸۰۰ میلادی، مهمانخانه داران آمریکایی سرویس هایشان را توسعه دادند و به ساختن مکان هایی مجهزتر و بزرگ تر اقدام کردند. بیشتر این ساختمانها در شهرهای بندری قرار داشت و مانند مهمانخانه ها اداره می شد.

تمایل آمریکایی ها به سفر یک نوع روحیه و حس هتل داری در آنان ایجاد کرد و بیشتر از هر چیز، روحیه ی دمکراتیک ملی به توسعه ی اماکن اقامتی در جهت ایجاد آسایش و بهداشت برای قشر متوسط جامعه منجر شد. برخلاف اماکن اقامتی قبلی، . سیتی هتل تنها یک مکان اقامت یا مهمانخانه ای نبود که اتاق های مهمان به آن اضافه شده باشد، بلکه یکی از بزرگترین ساختمانهای شهر نیویورک بود با ۷۳ اتاق و صرفا جهت اقامت و اسکان مهمان بود و نه برای هیچ هدف دیگری. سیتی هتل پیشگام ساخت هتل های دیگر شد؛ اولین آنها در بوستون و سپس در بالتيمور و پس از آن فيلادلفيا و هتل Adelphi در نیویورک بنا شد.